W uroczystości nadania jej tego tytułu, która odbyła się podczas obchodów dni tego miasta, uczestniczyła delegacja Samorządu Powiatu Tarnowskiego na czele ze Starostą Romanem Łucarzem i Przewodniczącym Rady Powiatu Zbigniewem Karcińskim. W uznaniu zasług Starosta Tarnowski i Przewodniczący Rady Powiatu Tarnowskiego uhonorowali Stanisławę Wiatr-Partykę „Groszem Tarnowskim Ziemskim”, najwyższym wyróżnieniem powiatowym.

 

Białoruski Nieśwież to partnerskie miasto Powiatu Tarnowskiego. Właśnie tam urodziła się Stanisława Wiatr-Partyka. W tomiku swoich wierszy, zatytułowanym Zapomniana Melodia określa go najpiękniejszym miastem na ziemi. – Rosłam na stepie w Północnym Kazachstanie i tam zaczęłam pisać wiersze. Podobały się one mojej najukochańszej nauczycielce pani Hani Igielskiej, która śpiewała mi hejnał mariacki i uczyła Polski – wspomina Stanisława Wiatr-Partyka. – Mówiła mi: Rośnij i pisz o nas, wrócimy i wszyscy będą chcieli wiedzieć. Ale wyrosłam i trzeba było ponosić tego konsekwencje. Moje rusycyzmy mozolnie likwidował wspaniały nauczyciel i niezwykły człowiek p. Leon Syguliński i on mnie zdziczałą oswoił z Tarnowem. Potem była prof. Maria Orłowska i prof. Władysław Kurowski. Kazali mi pisać, więc pisałam do szuflady. Do II Liceum wróciłam jako koleżanka. W Centrum Kształcenia Ustawicznego powstał zespół Sybiracy i dla nich wyjęłam z szuflady swoje wiersze. Potem podporządkowałam swoje życie pracy w Związku Sybiraków. A daty? Wolę nie pamiętać. Jest jednak data, której w moim życiorysie ominąć nie sposób: 13 kwietnia 1940 roku w Ostaszkowie został podpisany wyrok śmierci na mojego Ojca. W tym samym dniu wyruszył transport wiozący moją Matkę i mnie na Sybir.

 

W drodze powrotnej z Nieświeża delegacja samorządu powiatowego złożyła wiązanki kwiatów i zapaliła znicze na symbolicznych mogiłach polskich oficerów zamordowanych przez Sowietów w Katyniu. Odwiedziła tez inne ważne miejsca dla Polaków – las w Smoleńsku, w którym rozbił się prezydencki Tupolew, dworek rodzinny Tadeusza Kościuszki na Mereczowszczyźnie oraz Muzeum Adama Mickiewicza w Zaosiu.