Pełna nazwa służebniczek dębickich brzmi: Zgromadzenie Sióstr Służebniczek Bogarodzicy Dziewicy Niepokalanie Poczętej. Jest ono jedną z czterech gałęzi wielkiej Rodziny Sióstr Służebniczek NMP, która swoje początki wzięła na ziemi wielkopolskiej w 1850 r. Ich założycielem był Edmund Bojanowski, którego beatyfikował Ojciec Święty Jan Paweł II w 1999 r. w Warszawie. Celem Zgromadzenia jest m.in. pomaganie biednym i chorym, wychowanie dzieci, przygotowanie religijne dziewcząt.

 

 

Bł. Edmund przejeżdżając pewnego dnia przez Dębicę, zapragnął, aby w tym mieście zamieszkały służebniczki. Dębica należała wówczas do małych i ubogich miasteczek galicyjskich. W 1882 r. przybyły tu trzy pierwsze siostry. Ze względu na nieprzychylną politykę zaborcy od 1890 r. siostry służebniczki w Dębicy zaistniały jako samodzielna- dębicka gałąź Zgromadzenia, a dom zaczął pełnić funkcję domu macierzystego. Niecałe 10 lat później siostry zawitały do Tuchowa.

 

Obecnie służebniczki mają swoje liczne domy zakonne m.in. w Pilźnie, Dębicy, Tarnowie, Ciężkowicach, Tuchowie, Lisiej Górze. Do Tuchowa siostry przybyły w 1891 r. Przełożoną była wówczas Matka Maria Filipiak. Pierwszymi siostrami były: s. Marianna Przewoźna, s. Otylia Wałek, s. Matydla Hendzel. Mieszkały w drewnianym domu, w miejscu obecnej Ochronki. Siostry gromadziły w Ochronce dzieci, dziewczęta do robót ręcznych i szycia, dorosłych- ludność z sąsiedztwa na modlitwę, odwiedzały chorych, czuwały przy umierających.

Na początku XX w. Ludwika z hr. Zamojskich Rozwadowska oddała na własność sióstr nową, murowaną siedzibę. Poza stałą opieką nad dziećmi i chorymi siostry organizowały rekolekcje dla różnych grup, w tym również dla sióstr Zgromadzenia. W czasie I wojny światowej siostry przez pół roku przebywały w Jastrzębi ze względu na toczące się walki w Tuchowie. Zniszczony budynek został później odnowiony. W latach międzywojennych w placówce panowała bieda, mimo to opiekowano się kilkudziesięciorgiem dzieci z okolicy. W czasie II wojny zamknięto Ochronkę. Siostry zorganizowały stację dożywiania dzieci, prowadziły kuchnie dla uboższej ludności miasta i wysiedlonych. Pod koniec wojny dom tutejszej wspólnoty uległ poważnym uszkodzeniom.

Po wojnie, ze względu na liczne zniszczenia w mieście siostry odstąpiły dwa pokoje na Izbę Porodową. W 1947 r. został tu przeniesiony Szpital, który dotychczas funkcjonował w klasztorze Ojców Redemptorystów. Przy Ochronce powstał wówczas Dom Starców a później Punkt Opieki nad Matką i dzieckiem. Ochronka natomiast została przeniesiona do budynku "Sokół". Nazwa „Ochronka” została rządowo zmieniona na przedszkole. Z powodu braku właściwych warunków higienicznych została przeniesiona do Domu Parafialnego. Od 1956 r. na wskutek działań komunistycznych siostry straciły pracę w Szpitalu i w Izbie Porodowej. Zakonnice jednak odwiedzały nadal chorych, osoby samotne i starsze po domach prywatnych. W 1961 r. upaństwowiono Przedszkole. W 1963 r. Szpital opuszcza dom klasztorny a siostry walczą o dom, który jest ich własnością. W 1968 r. został przeniesiony z Dębicy do Tuchowa Nowicjat Sióstr Służebniczek.

Od 1992 r. „Ochronka” została na nowo otwarta i siostry opiekują się dziećmi. Troszczą się także o ubogich i samotnych, podejmują pracę w Kościele i w szkole. Przy domu na ulicy Zielonej w Tuchowie spotyka się od 2008 r. Rodzina bł. Edmunda Bojanowskiego przy Domu Sióstr Służebniczek BDNP w Tuchowie.

 

---

Źródło i fotografie: www.bdnp.pl